Борис Гребенщиков * Аделаида
| Ветер, туман и снег. Мы — одни в этом доме. Не бойся стука в окно — Это ко мне, Это северный ветер, Мы у него в ладонях. Но северный ветер — мой друг, Он хранит все, что скрыто. Он сделает так, Что небо станет свободным от туч Там, где взойдет звезда Аделаида. Я помню движение губ, Прикосновенье руками. Я слышал, что время стирает все. Ты слышишь стук сердца — Это коса нашла на камень. И нет ни печали, ни зла, . Ни гордости, ни обиды. Есть только северный ветер, И он разбудит меня Там, где взойдет звезда Аделаида. |
Tuuli, sumuja ja lumi. Olemme yksin tässä talossa. Älä pelkää koputusta ikkunassa, se on minulle, se on pohjoistuuli, me olemme sen kämmenellä. Mutta pohjoistuuli on ystäväni, se varjelee kaikkea, mikä on piilossa. Se osaa puhdistaa taivaan tyhjäksi pilvistä siellä, niissä syttyy tähti nimeltä Adelaida. Muistan huulten liikkeen, muistan käsien kosketuksen. Kuulin, että aika pyyhkii pois kaiken. Sinä kuulet sydämen lyönnin — joku vain iski kirveensä kiveen. Eikä ole murhetta, ei pahuutta, ei ylpeyttä tai loukkauksia. On vain pohjoistuuli, ja se herättää minut siellä, missä syttyy tähti nimeltä Adelaida. |
1987
Перевод на финский из книги Tomi Huttunen, «Pietari on rock».
В Сети есть аудиовизуальная версия книги: http://www.intokustannus.fi/pietarionrock/
Свежие комментарии