Anna Ahmatova * Viimeisen kerran kohtasimme…

В последний раз мы встретились тогда
На набережной, где всегда встречались.
Была в Неве высокая вода,
И наводненья в городе боялись.

Он говорил о лете и о том,
Что быть поэтом женщине – нелепость.
Как я запомнила высокий царский дом
И Петропавловскую крепость! –

Затем что воздух был совсем не наш,
А как подарок божий – так чудесен.
И в этот час была мне отдана
Последняя из всех безумных песен.

Viimeisen kerran kohtasimme
rantakadulla, niin kuin aina.
Nevan vesi oli korkealla,
tulva uhkasi kaupunkia.

Hän puhui kesästä ja siitä että naisen
oli järjetöntä olla runoilija.
Oi, muistan tsaarin korkean talon
ja Pietari-Paavalin linnoituksen! —

koska ilma ei ensinkään ollut meidän,
vaan ihmeitä täynnä kuin Jumalan lahja.
Ja silloin haltuuni palautettiin
mielettömistä lauluistani viimeisin.